Ogrody przypałacowe

Wróciłam niedawno z wyprawy " śladem zamków, pałaców i twierdz". Nie byłoby zamków, a zwłaszcza pałaców bez ogrodów. Są to ogrody historyczne ze starym drzewostanem, ale też restaurowane z nowymi nasadzeniami. Tym razem było ich kilka.

Pierwszy w Mierzęcinie koło Dobiegniewa.

W drugiej dekadzie XVIII wieku majątek nabyła i rozbudowała rodzina von Waldow. W latach 1861 – 1863 zbudowano siedzibę rodu, pałac. Okresem największej rozbudowy i przebudowy majątku był początek XX wieku. Po zakończeniu działań wojennych majątek von Waldow przeszedł na rzecz Skarbu Państwa Polskiego. W 1998 roku pałac wraz z folwarkiem został zakupiony przez polską firmę NOVOL i poddany gruntownej renowacji. Obecnie Pałac wraz z folwarkiem, jest trzecią największą w Polsce winnicą, winiarnią, stadniną koni oraz Grape Spa.

Park o powierzchni ponad 15 hektarów zajmuje północną część założenia. Kompozycja przestrzenna parku obejmuje część z fontanną przed pałacem, od której prowadzi główna aleja parkowa, kończąca się na skrzyżowaniu dwunastu dróg.

Po stronie północno - wschodniej i głównej alei parkowej znajduje się podłużna polana widokowa z altaną lipową na skraju. W części wschodniej parku usytuowany jest cmentarz rodowy z mogiłami ostatnich właścicieli z rodziny von Waldow.

Od strony zachodniej park opada tarasami ku stawowi i rzece. Tutaj znajduje się ogród japoński z altaną, mostem, bramą torii i wyspą, na której stoi latarnia japońska.

W części wschodniej, park jest krajobrazowym ogrodem angielskim. Starodrzew występujący w parku to dorodne buki, dęby, platany, lipy, graby i wiązy, wśród których jest ponad 20 pomników przyrody. W okresie powojennym park pozostawiony bez opieki, został zapuszczony, zarósł samosiejkami drzew, aleje uległy zniszczeniu i zatarciu. Staw zarósł i przemienił się w bagno. Prace rewaloryzacyjne podjęte po 1998 roku doprowadziły założenie parkowe do obecnej świetności.

Całe otoczenie pałacu zachęca do przebywania w nim.

Kolejny ogród był w Neuzelle. Jest to niewielka miejscowość leżąca w Brandenburgii. Zwiedzaliśmy tam opactwo Cystersów założone w 1268 roku. W skład założenia wchodzi też barokowy Ogród Klasztorny z oranżerią z 1755 roku. 5-hektarowy park został w 2004 roku zrekonstruowany według oryginalnych planów z atlasu klasztoru z 1758 roku. Jest to jedyny barokowy ogród w Brandenburgii należący do najbardziej znaczących kompleksów ogrodowych Niemiec. Podziwiać można barokowe osie ścieżek, tańczące fontanny, piękny stary drzewostan i cytrusy w donicach ustawionych na skarpie.

Od 2004 roku w odrestaurowanym budunkuoranżerii znowu jak dawniej zimują cytrusy, a latem pełni ona rolę kawiarni.

W Brodach, które od 1740 roku należały do hrabiego Henryka von Brühla, Ministera Skarbu Dworu Saskiego. najbogatszego po władcy człowieka w Saksonii, po spalonej w 1945 roku posiadłości, pozostały ruiny. Od grudnia 2008 roku nowy właściciel dokłada wszelkich starań, aby Zespół Pałacowo-Parkowy chociaż częściowo powrócił do dawnej świetności.

Przypałacowy park mimo swojej nieciekawej przeszłości wart jest uwagi. Ten francuski ogród na tyłach pałacu sięgający jeziora należał do najwykwintniejszych. W 1807 roku przekształcono go w park krajobrazowy. Rosną w nim buki, nawet płaczące, kasztanowce, opuncje, czarne sosny i inne gatunki drzew z całego świata. Obok wschodniego skrzydła pałacu rosną olbrzymie amerykańskie tulipanowce osiągające 30 metrów wysokości, wiosną muszą być obsypane pięknymi kwiatami. Przechodząc na tyły rezydencji i zagłębiając się dalej w parku, można dojrzeć Jezioro Brodzkie.

Mużaków i Łęknica to chyba najważniejsze miejsca na naszej ogrodowej mapie podczas tej wyprawy. Na ich terenie znajduje się Park Mużakowski, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 1811 roku Mużaków stał się własnością księcia Hermanna von Pücklera, który był założycielem parku liczącego ponad 1200 hektarów. Założyciel ogrodu Herman von Pückler urodził się w 1785 roku właśnie w Mużakowie. Część dzieciństwa spędził w zakładzie wychowawczym dla trudnych dzieci, gdzie w ramach obowiązków uprawiał działkę ziemi. Następnie podjął studia prawnicze, które szybko porzucił dla służby wojskowej. Z armii został szybko usunięty z powodu hazardu i częstych pojedynków, choć wysoko ceniono jego umiejętności jako żołnierza. W 1811 roku odziedziczył po zmarłym ojcu posiadłość w Mużakowie. Ekscentryk, hulaka, miłośnik pojedynków, niedoszły prawnik i niespełniony oficer, w Mużakowie znalazł cel swojego życia i zapragnął pozostawić tam po sobie trwały ślad. W 1815 roku rozpoczął projektowanie i realizację Parku Mużakowskiego. Kolejni właściciele Mużakowa kontynuowali pomysł Pücklera aż do 1945 roku. W części niemieckiej jest część z zamkami, ale mniejszy obszar 206 hektarów.